بانوی صبر
کاروان رجب به نیمه ی راه رسید و اکنون در منزگاه پانزدهمین روز، بانگ زینب زینب به گوش می رسد و از پس دیوار بلندِ تاریخ هنوز هم می شود صدای رسای بانوی صبر را از روز عاشورا و از سرزمین کرب و بلا شنید صدایی که گواهی میدهد به مظلومیت خاندانی که وجودشان روشنی بخش تمام زمین و آسمان هاست، خاندان مطهری که زشتی و پلیدی در آنها راهی ندارد و اینچنین است که از این خاندان جز زیبایی به کامل ترین صورت نمی توان دید حتی در عاشورا و لحظه ی رقص شمشیرها و فواره ی خون ها! اما این زیبایی ها به چشم هر بیننده ای نخواهد آمد که چشم زیبا بین می خواهد و قلب بزرگ برای درک مفهوم ِ رسیدن به مقام رضای خداوند… و چه چشمی همچون چشم زیبا بینِ زینب می توان یافت که عاشورا را بدین شکل ترسیم کند که تا دنیا دنیاست همه از این روز درس ها بگیرند و این روز لحظه ای رنگ تکرار به خود نگیرد؟!