پسندم آنچه را جانان پسندد
اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیاىَ مَحْیا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَماتى مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فرازی از زیارت عاشورا
“بودن در مقام رضا کاریست بس دشوار که از عهده‌ی هر کسی بر نمی آید!”
این جمله را بارها از واعظان و سخنرانان شنیده ایم و لابد با خودمان گفته ایم بله کار بسیار سختی است رضایت دادن به آنچه خدا خواسته و صبر کردن و تسلیم شدن.
اما مقام رضا از مقام صبر و تسلیم بالاتر است، گاهی ما حادثه ای و غمی و مصیبتی را می‌پذیریم و سر تسلیم فرود می آوریم و نسبت به آن غم صبوریم، اما گاهی نه تنها صبوریم که شکایتی هم نداریم، غر هم نمی‌زنیم و ناله هم نمی کنیم، اینطور بندگی کردن از عهده‌ی کمتر کسی بر می آید.
ایستادن در نقطه ای از زندگی که همه چیز را بسپاری به دستِ توانمندِ خداوند بی شکایت و بدون ذره ای ناشکری کردن و با توکل کامل کاری بود که امام حسین علیه السلام انجام داد کامل و بدون نقص.
امام حسین علیه السلام و یاران باوفایشان پسندیدند آنچه را جانانان پسندید و اینگونه‌ست که جاودانه شدند.
