قلم شاه جهان مقسم رزق است
از بهر معیشت مکن اندیشه باطل
عالم رزق معنای گسترده ای دارد حال آنکه ما رزق را تنها در سفره معنا کرده ایم و دایره ی لطف بی نهایت پرودگار را در حد لقمه نانی برای خودمان محدود کرده ایم و چشم براهیم که سفره مان پررنگ و لعاب شود، که سفره هرچه رنگین تر بهره ی ما از رزق بیشتر! حال آنکه رزق گاهی همان سخن نابی است که از خاندان اهل بیت به گوشمان میخورد و شاید بارها شنیده ایم اما جانِ کلام را دریافت نکرده ایم ولی یکباره این سخن حالمان را خوش می کند و این یعنی رزق! رزق گاهی همان توفیقاتِ به نظر تکراری روزهاو شبهای ماست، توفیقِ زیارت روی پدر و مادر، توفیق کمک به یک نیازمند توفیق ِ دو رکعت نماز با حال نیکو تویِ یک مسجدِ قدیمی حتی!
رزق را اگر به لقمه معنا کنیم چه بسا همیشه طلبکارِ خداوند باشیم که چرا امروز کم است و فردا زیاد؟! اما اگر معنای حقیقی را بدانیم میفهمیم چنان غرقیم در الطاف خداوند که لیاقتش را نداریم.
امیر المومنین در مناجاتشان چه زیبا فرمودند:
مولای یا مولا انت الرزاق وانا المرزوق و هل یرحم المرزوق الا الرازق؟
انتشار با ذکرمنبع (lohehonar.com) بلامانع است.
