حس الهام گیری
همین یکی دو هفته پیش کتابی می‌خواندم
در مورد ویژگی‌های انسان متقی و اینکه اصلا تقوا چه می‌کند
با حال و روزمان و چطور فریاد رس ما می‌شود و … یکی از ویژگی های عجیب و غریبِ آدمهای متقی حس الهام گیری است
که خداوند به آنها عنایت می‌کند، حس الهام گیری یعنی سر بزنگاه بدانی کدام رفتار سنجیده تر است،
یعنی بفهمی چه بگویی درست تر است
یعنی راه را نشانت بدهند و بگویند بی راهه نرو در مسیر باش،
حس الهام گیری یعنی یکی دست بزند روی شانه ات
و بگوید حالا که تردید و دو دلی و شک و ناتوانی همه ی وجودت را گرفته بدان که این راه است و این چاه،
البته که کتاب اینطور نگفته بود اما من این را برداشت کردم که تقوا یک راه نزدیک تر از نزدیک است
به خدا به آنچه ما را عاقبت به خیر می‌کند!
این نشانه های تقوا در آدمها خیلی مهم است،
ما با دانستن همین نشانه ها می توانیم آدمها را بشناسیم،
وقتی آدمهای مهم در مسیرهای حیاتی و در بزنگاه های حساس حرفی می‌زنند
بچگانه و عملکردی دارند احمقانه این یعنی حس الهام گیری در وجودشان یا نیست و یا از کار افتاده،
اگر رفتاری ناشایست از یک شهروند عادی جامعه سر بزند ما او را چنان شماتت نمی‌کنیم که
اگر رفتاری از مسئولی مهم سر بزند،آدمهای تاثیرگذار در جامعه ی اسلامی باید که مزین
به زینتی چون تقوا باشند تا راه را از بیراهه بشناسند تا بدانند چه وقت چه بگویند و یا حتی چه نگویند!
افرادی که در بدنه ی حکومت اسلامی قصد خدمت دارنداگر از تقوا تهی بشوند ضربه ای به حکومت اسلامی می‌زنند
که دشمن توان زدن چنین ضربه ای را نداشته و ندارد، وای به حال ما مردمان عادی که چنین افرادی را انتخاب کنیم و بگذاریم برایمان تصمیم بگیرند!!!
