لوح ناد علی
“ناد علیا مظهر العجائب * تجده عونا لک فی النّوائب
کلّ غمٍّ و هَمٍّ سَینجَلی* بِوَلایَتِکَ یا علیّ یا علی یا علی.”
شما توی زندگیتان کسی را دارید که وقتی غم به سراغتان می‌آید یادش دلتان را شاد کند؟
کسی را می‌شناسید که بودنش، فقط و فقط بودنش غبارِ هم و غم را از دلتان پاک کند؟
کسی هست توی زندگیتان که آدمِ امن باشد و بشود کنارش آرام گرفت، بی دلشوره بی ناراحتی و حتی اندکی حزن؟
یا کسی که شنیدنِ اسمش غم های دلتان را ذوب کند؟!
شاید جواب همه‌ی سوالهای بالا توی ذهنتان این باشد…
(نه، خیلی وقت است چنین آدمی در زندگی‌ام ندارم. یا شاید بگویید نه، من اصلا چنین کسی را تا به حال نداشته‌ام)
من اما مردی را می‌شناسم که مطمئنم همه‌ی ما نامش را شنیده ایم، و چه بسیارند وقت‌هایی که بودنش قلبمان را آرام کرده، چه بسیار است زمان‌هایی که کلامش آبی بوده روی آتشِ وجودمان که
او آرامِ دلِ کسی بود که خودش دل آرامِ جهان است.
خوشبختیم ما که شیعه‌ی مرتضی علی(ع) هستیم و دلخوشیم به داشتنِ مولایی که ما را رها نکرده در طول زمان…
