حال خوب ناخوشی …
خوش بحال همه ی اونایی که به جای خراب کردن ساختن رو بلدند، بجای نابود کردن آباد کردن بلدند به جای ویران کردن از نو بنا کردن رو بلدند اصلا خوش به حال اونایی که حال خوبند تو ناخوشی، گرما هستند تو سرما، خنکی اند توی عطش، لبخندند تو عصبانیت، آرامشند توی طوفانهای سهمیگن، این مدل آدمها بنده های درست و حسابی اند، اونقدر شکر گذارند که هرگز کفر نگفتند، اونقدر مهربونند که تلخی رو بلد نیستند، اونقدر بی بهونه خوبند که آدم شک میکنه اگه اینها بنده ی خدا هستن پس ما چی هستیم؟!
بیایید بشیم از این مدل آدمها سخته ولی کی گفته نمیشه؟ بیاین این روزا کمتر ته دل همو خالی کنیم با گفتن این جمله ها که ” همه خوردند و بردند و نمیشه کاری کرد” بیاین این جمله ی تلخ و عبوس “همینی که هست” رو به زبونمون نیاریم و بگیم، خراب شده اما درستش می کنیم و به حد توانمون به همدیگه مهربانی هدیه دهیم …
یه لحظه تصور کنید اگه توی اون هشت سال جنگ همه می شدن دهن واسه گفتن جمله های تلخ و سیاه مگه چیزی الان از کشورمون مونده بود؟! مثلا مادر شهید شیرودی می گفت: آخ قدو بالای پسرمو قربون ولش کن این مملکتو مادر، بیا دست زن و بچه ت رو بگیر بریم یه گوشه از دنیا تو خوشی زندگیمونو بکنیم.
یا همسر شهید چمران اخم میکرد و میگفت: آخه چرا همین لبنان نمونیم، هوا خوب این خوب اون خوب منم که دیگه مسلمون شدم میریم کنار هم یه عمر عین دوتا مرغ عشق زندگیمونو میکنیم.
یا همسرای شهدای دیگه میگفتند به ما چه که صدام میخواد ایرانو بگیره اصلا خب بزار بگیره…
چه وحشتناک بود اوضاع اگر مردم ساختن رو بلد نبودند که هممون میدونیم اگه سینه ی ستبرِ جوونای پاک این کشور آماج گلوله ی توپ و تانک نبود این سرزمین الان خیلی وقت بود که پر شده بود از بعثی ها اصلا مال اونها بود…
دعا کنید اگه آدم خوبه نیستیم سعی کنیم آدم بده نباشیم
#مهربانی_هدیه_دهیم
#حال_خوب_ناخوشی
